Sweet are the sounds of flute and lute for those who have not heard the babble of their own children!

So many people are unable to have children these days. There are several reasons for that! Whatever may be the reason the fact of the matter is children bring real joy to a household. I have seen couples become dis-interested or frustrated in life after a few year of marriage if they do not have children. But today's scientific advancement in the field of fertility treatments is a real boon to couples who are unable bear children.

What used to be called as a test tube baby in the olden days is now popularly known as IVF (In vitro fertilisation). There has been a tremendous advancement in this field in making it an almost perfect science so that this method of treatment gives hope to thousands of couples to have children.

But it is a very expensive proposition. Not only that, unconditional family support and enormous patience on the part of the couple is a pre requisite for this effort. To begin with, both the husband and wife have to be fully involved and sincere in their quest right from the first appointment with the doctor. There will be innumerable tests and scans to be done on both the husband and wife. The test results may reveal that the problem lies with both of them or just with the husband or only with the wife. What ever may be the outcome the couple should have the capacity to move on to the next step with out dwelling on whose fault it is that they do not have a child. 

If the problem lies in the sperm, the husband is treated with oral medication as well as injections to strengthen the count as well as the motility of the sperm. If the problem exists with the eggs the woman is given treatment to increase her harmone level. There may be several other issues which prevent them from having a child and after sorting out all those issues and making sure that both are ready the doctor collects the sperm and the eggs from both of them.The fertilisation happens outside in a controlled environment. They normally take about ten healthy eggs and fertilise it with the sperm. In most cases about five or six eggs get fertilised depending on the couple's luck. Five of the best fertilised eggs are then placed in the wife's uterus. Again based on chance one or two or three fertilised eggs get attached to the uterus. A blood test done just a week after this process will reveal if the wife is pregnant. If so, this is one super happy moment for the husband, wife and the doctor who is facilitating all this.

Even after all this effort, conception does not happen to some couple. In that case the doctor tries to find out the cause through further tests and tries to figure out why the procedure was unsuccessful. Some people are lucky enough to conceive the first time itself, just like one passing CA in their first attempt. But for others several repeated trials may be required before they finally succeed. If that is the case, the couple's decision to keep trying depends on how much they can afford to spend, how much family support they have and also on their patience and perseverance.

Sometimes when more than two babies are formed in the uterus, a foetus reduction is done to remove more than two foetuses for the safety of the mother and the children in the womb. Even after conception the expectant mother faces several problems. So lot of precautionary measures have to be taken. She is required to take bed rest for the first three months and if any further complication crops up for the rest of her pregnancy as well. She has to take shots and medicines through out her pregnancy. If a situation so warrants she may be hospitalised several times during her pregnancy and appropriate treatments given including even minor surgeries. One of the side effects of this treatment is diabetes. so she has to take precautionary measures for that as well. Thus after successfully protecting the baby for thirty six weeks the doctor delivers the baby through C section. This is a tremendous group effort which has to be applauded.

The mother-in-law has to really care for her daughter-in-law if she wants to have the pleasure of enjoying a grand kid! The wife must be ready to endure all the pain and suffering required to successfully carry out this treatment. And the husband must be willing to spend money freely with out grumbling and also take care of his wife nicely who is going through both a physical and a mental ordeal. I know of a couple who sold their flat in order to pay for their treatment but are now blessed with a healthy child.

Some couple go for surrogacy. They hire a woman to carry their child. But this is some what complicated. A third party unrelated to the child to be born is involved in this process, Of course the debt to her can be repaid by payment of money. But we still would not know of how the surrogate mother feels when she gives up the child that she has been carrying for nine months to the biological parents. Then there is the legal matter which has to be dealt with properly.

There is actually a much simpler way than all of this to have a baby and that is through adoption. There are a bunch of small kids who are longing for parental love and there is this group of parents longing to have children. If only they are both connected it not only solves their individual problems but also brings immense joy to both groups. Some of my friends have adopted kids. They do so when the baby is hardly a month old. So the child grows up as their own. Uncannily, I have noticed that these kids somehow resemble one of the two adopted parents.

Yes, different DNA only, no doubt. But if only the couple have the heart to overlook that fact and accept the baby as their own, they are so praiseworthy! It is such a commendable act. In fact it is such a win-win situation for all concerned. I have seen parents who adopted a child first go in for a second adoption to provide a sister or a brother for the first one! What a magnanimous gesture 🙂

குழல்இனிது யாழ்இனிது என்பதம் மக்கள், மழலைச்சொல் கேளா தவர்.

இப்பொழுது நிறைய பேருக்கு குழந்தை பாக்கியம் இல்லாமல் போகிறது. அதற்குப் பல காரணங்கள் சொல்லப்படுகின்றன. காரணம் என்னவாயினும் மண வாழ்க்கைக்கு அர்த்தம் சேர்ப்பது மழலை இன்பமே. அது இல்லையெனில் சில பல வருடங்களில் வாழ்வில் விரக்தியும் வெறுப்பும் வருவதை பார்த்திருக்கிறேன். ஆனால் இன்றைய விஞ்ஞான வளர்ச்சி குழந்தை இல்லாதவர்களுக்கு ஒரு பெரிய வரப்பிரசாதமாக அமைந்துள்ளது

முன்பு டெஸ்ட் டியுப் பேபி என்று சொல்லப்பட்டது. அதுவே இப்பொழுது IVF (in vitro fertilisation ) என்று பிரபலமாகி உள்ளது.  இந்த சிகிச்சையில் பல ஆராய்ச்சி மற்றும் பரிசோதனை முயற்சிகள் வெற்றி பெற்றதனாலும், அறிவியல் முன்னேற்றத்தினாலும் இதை மேற்கொள்பவர்களுக்கு வெற்றி வாய்ப்பு மிகவும் அதிகரித்துள்ளது. 

ஆனால் இதில் பணச் செலவு அதிகமே. மேலும் அசாத்திய பொறுமையும், வீட்டாரின் ஒத்துழைப்பும் மிக மிக அவசியம். முக்கியமாக கணவன் மனைவி இருவரும் முதல் மருத்துவர் சந்திப்பில் இருந்து பின் தொடர்ந்து வரும் மற்றப் பரிசோதனைகளுக்கும் முழு மனதுடன் ஒத்துழைப்புத் தர வேண்டும். கணவன் மனைவி இருவருக்கும் குறைபாடுகள் இருக்க வாய்ப்பு உள்ளது. அல்லது கணவனுக்கு மட்டுமோ மனைவிக்கு மட்டுமோ குறைபாடு இருக்கலாம். அது எப்படி இருந்தாலும் அதை ஏற்றுக்கொண்டு அடுத்த கட்டத்திற்குச் செல்லக் கூடிய மனப் பக்குவம் இருவருக்கும் இருக்க வேண்டும்.  

ஆணுக்கு விந்து குறைபாடு இருந்தால் அதை சரி செய்ய மருந்துகளை ஊசி மற்றும் மாத்திரைகள் மூலம் கொடுக்கிறார்கள். அதே பெண்ணுக்கு முட்டையில் குறைபாடு இருந்தால் சுரப்புநீரை (harmone) அதிகப்படுத்த ஊசி மூலம் தொடர்ச்சியாக பல நாட்களுக்கு சிகிச்சை அளிக்கிறார்கள். பலப் பலக் குறைகளை சரி செய்த பின், இருவருமே தயார் நிலையில் உள்ளார்கள் என்று உறுதிப் படுத்தி, பின் ஆண் விந்தையும் பெண் முட்டையையும் தனித் தனியாக எடுத்து வெளியிலேயே இணைக்கிறார்கள். எடுத்ததில் மிக ஆரோக்கியமான பத்து முட்டைகளையும் விந்துக்களையும் சேர்க்கிறார்கள். அதில் ஒவ்வொருவரின் அதிர்ஷ்டத்தைப் பொறுத்து ஆறோ ஏழோ உருப்பெறும். அதில் சிறப்பாகச் சேர்ந்த ஐந்து கருவை பெண்ணின் கர்ப்பப்பையில் செலுத்துகின்றனர். திரும்ப அவர்களின் அதிர்ஷ்டத்தின்படி முண்றோ அல்லது இரண்டோ அல்லது ஒன்றோ கர்ப்பப்பையில் தங்குகின்றது. கருவை கர்ப்பப்பையில் செலுத்திய ஒரு வாரத்திலேயே ரத்தப் பரிசோதனையில் பெண் கருவுற்று இருப்பது தெரிந்து விடுகிறது. அந்த கணவன் மனைவிக்கும் அதற்காகப் பாடு பட்ட மருத்துவருக்கும் அது ஒரு மிக மகிழ்ச்சியான தருணம்.

ஆனால் இவ்வளவு தூரம் முயற்சி எடுத்தப் பின்னும் பலருக்குக் கர்ப்பப்பையில் கரு தாங்காமல் போய் விடுகிறது. அந்த மாதிரி தம்பதிகளுக்கு எந்தக் குறைப்பாட்டினால் அவ்வாறு ஆனது என்று ஆய்வு செய்து பின் அடுத்த முயற்சியைத் தொடங்குவார்கள். முதல் அடெம்ப்டிலேயே CA பாஸ் செய்வது போல சிலருக்கு முதல் முயற்சியிலேயே கருத்தரித்துவிடுகிறது. பலர் மீண்டும் மீண்டும் முயற்ச்சிக்க வேண்டியிருக்கிறது. அதற்கேற்ற பணபலமும், ஆள் பலமும், மனபலமும் இருந்தால் தொடர்ந்து முயற்சிக்கின்றனர்.

கர்ப்பப்பையில் இரண்டுக்கும் மேற்பட்ட கரு தங்கி விட்டால் பாதுகாப்புக் கருதி அவற்றை அகற்றிவிடுகின்றனர். இதற்கு foetus reduction என்று பெயர்.  கருத்தரித்தப் பின்னும் பலவித முன்னெச்சரிக்கை நடவடிக்கைகள் மேற்கொள்ள வேண்டியுள்ளது. அலுங்காமல் குலுங்காமல் முடிந்தவரை முதல் மூன்று மாதங்கள் படுக்கையில் ஓய்வில் இருக்க வேண்டும். சிலருக்கு பிரச்சினைகள் இருந்தால் குழந்தை பெறும் வரை இவ்வாறு ஓய்வில் இருக்க வேண்டி வரும். தொடர்ந்து ஊசிகளும் போட்டுக்கொண்டு, மருந்துகளும் உட்கொள்ளவேண்டும். தாய்க்கு இந்த சிகிச்சை முறையின் பின் விளைவினால் நீரிழிவு நோய் வருவதற்கு சாத்தியக் கூறுகள் உண்டு. அதற்கான மருந்துகளும் உட்கொள்ள வேண்டும். வேறு பிரச்சினைகள் உதிக்கும்போது மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்பட்டு மேற்கொண்டு சிகிச்சைகள் அளித்து கருவை காப்பாற்றுகின்றனர். இவ்வாறு முப்பத்தியாறு வாரங்கள் கருவைக் காப்பாற்றி சிசேரியன் முறையில் குழந்தையை வெற்றிகரமாக வெளிக் கொண்டு வருகின்றனர். இது நிச்சயமாக ஒரு பெரிய கூட்டு முயற்சி. 

பேரக் குழந்தையை பார்க்க வேண்டும் என்றால் மாமியார் உண்மையாகவே மருமகளை தாங்க வேண்டும். மனைவி உடலை வருத்திக் கொள்ளத் தயாராக இருக்கவேண்டும். கணவன் முகம் சுணுங்காமல் மனைவிக்குப் பணிவிடை செய்வது மட்டுமல்லாமல் பணம் செலவழிக்கவும் தயாராக இருக்க வேண்டும். எனக்குத் தெரிந்த ஒரு தம்பதியினர் தங்கள் வீட்டை விற்று மருத்துவச் செலவுகளை மேற்கொண்டு இப்போ ஒரு குழந்தைச் செல்வத்தைப் பெற்றுள்ளனர்.

சிலர் வாடகைத் தாய் மூலமும் குழந்தை பெற்றுக் கொள்கின்றனர். இது கொஞ்சம் சிக்கல் நிறைந்தது. பிறக்கும் குழந்தைக்கு சம்பந்தமில்லாத வேற்று மனிதரின் உதவியை நாட வேண்டியுள்ளது. அவருக்கு பணம் செலுத்திக் கடனைத் தீர்த்துக் கொண்டாலும் அந்தப் பெண்ணின் மனம் குழந்தையை கொடுக்கும் போது எந்த அளவு வேதனைப் படும் என்று நமக்குத் தெரியாது. மேலும் சட்டச் சிக்கல்களும் வர வாய்ப்புள்ளது.

இதெல்லாம் விட இன்னொரு எளிய வழி ஒன்று உள்ளது. அது தான் தத்தெடுத்துக் கொள்வது. ஒரு பக்கம் பெற்றோர்கள் அன்புக்கு எங்கும் சிறு குழந்தைகள். இன்னொரு பக்கம் மழலைச் செல்வத்திற்கு ஏங்கும் குழந்தையற்ற தம்பதிகள்!  இருவரும் இணைந்தால் பேரின்பமே! என்னுடைய நண்பர்களில் பலர் தத்தெடுத்துக் கொண்டுள்ளனர். ஒரு மாதக் குழந்தையாக உள்ளபோதே தத்தெடுத்துக் கொண்டுவிடுகின்றனர்.அதனால் அது அவர்கள் குழந்தையாகவே தான் வளருகிறது. ஆச்சர்யமாக, பல சமயங்களில் தத்தெடுத்தப் பெற்றோர்களில் ஒருவரின் முக ஜாடை அந்தக் குழந்தைகளுக்கு இருப்பதை நான் பார்த்திருக்கிறேன்.

வேறு மரபணு தான். ஆனால் அதைப் பெரிது படுத்தாமல் தன் குழந்தையாக பாவிக்கும் மனம் கணவன் மனைவி இருவருக்கும் இருக்குமானால் அவர்கள் செய்யும் இச்செயல் பெருமைக்குரியது.போற்றத்தகுந்தது. அனைத்துத் தரப்பினருக்கும் ஆனந்தம் அளிக்கவல்லது. எனக்குத் தெரிந்த சிலர் முதல் குழந்தை தத்தெடுத்தப் பின்னர் சில வருடங்கள் கழித்து அந்தக் குழந்தைக்குத் தம்பியோ தங்கையோ வேண்டும் என்று இன்னொரு குழந்தையும் தத்தெடுத்துள்ளனர். இது ஒரு உன்னதமான செயல்! 

Your choice as long as it is our wish!

Parents always have this obsession that their kids must become either doctors or engineers and shine like the sun! Hence once the kid finishes his/her tenth exams they promptly enroll them in the maths stream or the science stream. Now chartered accountants are ruling the world so commerce group also has the same love for the parents. Any other group does not exist for them and the schools are even worse. They do not even offer any other courses other than the three major streams.

My daughter secured high marks in tenth standard. But her interest was in the field of arts and hence did not want find the need to go into the only/regular options that were available in the schools. She wanted to study Psychology, History, Economics, English literature or any new language. I would have visited close to twenty five schools in the Chennai city and found just one school which offered these kinds of subjects. The government has approved over twenty different subjects to be included in the curriculum but none of the schools do that mainly because nobody opts for them and it is not lucrative for the schools to hire teachers and offer those courses. Such is the state of our society!

My daughter chose History as her subject for her undergraduate degree. Friends and relatives started advising us when she first chose arts stream for her +2. Their first outrage was how can you spoil her future by allowing her to choose something other than Maths or Science stream. The second outrage was she hasn’t even taken commerce group, what will she do in the future? You as parents must force her to change her mind and make her study something useful. Well, you can imagine the intensity of the outrage after she joined B.A History. People openly said to us that only those who do not get admission in any other stream opt for history. We did not tell them at that time that our daughter is likely to make history one day 🙂 She was adjudged the best out going student and also won the gold medal for standing first in her college when she graduated. Now she is pursuing her higher studies in script writing/dramatic writing. How successful will she be in this field, only time will tell. But right now her pursuit in this field is giving her immense satisfaction and is preparing her for the future.

Every child is blessed with a unique talent. It is the responsibility of the parents and those close to the child to encourage him/her in the field of interest. True, in some fields it takes longer time to establish oneself. It may also not be lucrative initially. But history has shown that those with passion have always succeeded. The encouragement given by parents provide the required self confidence to kids in their early age. Not everyone is gifted with talent in areas like music, dance, sports, writing and drawing. It is an inherent quality! But the catch here is that success is not always guaranteed just because you are talented. Hence you cannot blame the parents. All they have is the children’s trouble free future in mind. They do not want them to take up their passions as full time careers and suffer later.  

This subject causes so much agony among parents and children. Only professional courses provide security in life and pursuits in fields like sports, fine arts (music,dance) will only bring woe is the strong belief of our society. But those with special talents live a miserable life when they are prevented from pursuing their passion. This in turn leads them to be dis-interested in their studies which in turn leads to further rift between them and their parents. Quarrelling with them and getting angry over petty matters become a daily occurrence in such households. There are kids with learning disability like dyslexia and ADD. Such kids normally are interested and happy to be pursuing in the field of sports or fine arts. Encouraging them to do that increases their self confidence and their inherent talent. 

There are parents whose support and encouragement given to their kids with special talent are so enormous that they have to be show cased for the world to see them as model parents. Children born in poor fisherman’s family or daily labourer’s family have gone on to win awards in the field of sports in the international arena. Parents of such kids literally forego their most essential needs to provide their children with coaching, buying special equipments for training and the required attire, shoes etc and have even gone on to send them to the Olympics. I am amazed by their understanding and applaud their dedication!

Those pursuing their passion must have an alternative plan to earn money if they are not able to make both ends meet in their chosen career. Otherwise they will be considered total failures by the society. At the same time it is very sad for them to give up their passion since a part of them literally dies when they do so.

If a person with a lovely voice and a talent in singing does not take the effort to pursue that interest it is certainly a tremendous loss to himself and the music world. So is the case with people with other passions. But with out the family support nothing can be achieved by these people. So parents have a huge responsibility in really evaluating the talent of their kids, making an assessed judgement and then encouraging them in their chosen field. Getting a college degree is not the be all and end all for every one. Of course only time will decide the success or failure of that person but the passionate one pursuing his/her special goals will enjoy happiness and immense satisfaction in the present, Why, in fact always! 

கல்வியா? கலையா? விளையாட்டா?

 

பெற்றோர்களுக்கு எப்பொழுதுமே பொறியியல் மருத்துவம் போன்ற துறைகளில் தான் தங்கள் பிள்ளைகள் பிரகாசிக்க வேண்டும் என்று விருப்பப் படுகின்றனர் . அதனாலேயே பத்தாம் வகுப்பு முடிந்தவுடனே பெற்றோர்கள் பிள்ளைகளை விரும்பி சேர்க்கும் பாடப் பிரிவுகள் கணிதம், இயற்பியல், வேதியல், உயிரியல், மற்றும் கணிப்பொறி அறிவியல். இப்பொழுது சார்டர்ட் அக்கௌன்டன்ட் துறையிலும் மென்பொருள் துறைக்கு இணையாக மட்டும் இல்லாமல் அதற்கு மேலும் சம்பளம் கிடைப்பதால் வர்த்தக/கணக்கியல் துறைக்கும் மவுசு கூடி பிள்ளைகள் அதிலும் சேர்க்கப்படுகின்றனர். மற்ற துறைகளை பெற்றோர்கள் கணக்கிலேயே எடுத்துக் கொள்வதில்லை. பள்ளிகளும் இதைத் தவிர வேறு பாடப் பிரிவுகளை அளிப்பதும் இல்லை.

என்னுடைய மகள் பத்தாம் வகுப்பில் நல்ல மதிப்பெண் எடுத்திருந்தாள். ஆனால் அவளுடைய ஈடுபாடு கலைத் துறையில் இருந்தது. அதனால்  மேலே குறிப்பிட்ட எந்த பாடப் பிரிவையும் அவள் தேர்ந்தெடுக்கவில்லை. அவள் கேட்டது உளவியல், பொருளாதாரம், சரித்திரம், ஆங்கில இலக்கியம் அல்லது வேறு மொழி இலக்கியங்கள் போன்ற பாடங்கள். நான் சென்னை முழுவதும் இருபத்தைந்து பள்ளிகளுக்கு நேரில் சென்று விசாரித்திருப்பேன்.(ஏனென்றால் தொலைபேசியில் எந்தப் பள்ளியும் என்ன பிரிவுகள்  வழங்குகிறார்கள் என்பதைக் கூட சொல்ல மாட்டார்கள்). நான் விசாரிப்பதையே விநோதமாகப் பார்த்தார்கள். Arts என்றால் அவர்களுக்கு commerce மட்டுமே! ஒரே ஒரு பள்ளி தான் என் மகள் கேட்ட பாடப் பிரிவினை அளித்தது. ஆனால் இருபதுக்கும் மேற்பட்டப் பாடங்கள் அரசாங்கத்தால் அங்கீகரிக்கப்பட்டு பாட திட்டத்தில் இருந்தும் எந்தப் பள்ளியும் அவைகளை கற்பிப்பதில்லை. ஏனென்றால் யாரும் அந்தப் பாடப் பிரிவுகளை தேர்ந்தெடுப்பதில்லை. அதனால் அதற்கு ஆசிரியர்கள் போட்டு கற்பிப்பதில் பள்ளிகளுக்கு எந்த லாபமும்  இல்லை. 

அந்த அளவில் இருக்கிறது நமது சமுதாயம்! 

+ 2 முடித்த பின் அவள் இளநிலை பட்டப் படிப்புக்குத் தேர்ந்தெடுத்தப் பாடப் பிரிவு சரித்திரம். அவள் முதலில் + 1 ல் arts  subjects எடுத்தபோதே உறவினர்களும் நண்பர்களும் எங்களுக்கு அறிவுரை கூற ஆரம்பித்தனர். Commerce கூட எடுக்கவில்லை, என்ன இவள் முன்னேற்றத்தை இப்படி தடை செய்கிறீர்கள் என்றார்கள். அவளுக்கு தான் பகுத்தறியும் புத்தியில்லை என்றாலும் பெற்றோர்கள் நீங்கள் அவளை கட்டாயப் படுத்தி வேறு துறையில் சேர்க்க வேண்டும் என்றனர். சரித்திரம் எடுத்த பின் கேட்கவேண்டுமா? எந்தப் பிரிவும் கிடைக்காதவர்கள் தான் சரித்திரம் படிப்பார்கள் என்றார்கள். இல்லை எங்கள் மகள் சரித்திரம் படைப்பாள் என்று நாங்கள் அப்பொழுது அவர்களிடம் சொல்லவில்லை 🙂 அவள் இளநிலை பட்டப் படிப்பை முடிக்கையில் கல்லூரியில் முதல் மதிப்பெண் பெற்று தங்கப் பதக்கம் பெற்றாள். இப்பொழுது அவள் திரைக்கதை/நாடகமாக்கம்/எழுத்துத் துறையை தேர்ந்தெடுத்து அதில் மேற்படிப்புப் படித்து வருகிறாள். அவள் எடுத்த முடிவின் வெற்றி தோல்வியை காலம் நிர்ணயிக்கும். ஆனால் அவளின் முயற்சி இன்றைய தேதியில் அவளுக்கு மனநிறைவைத் தருகிறது. 

ஒவ்வொரு குழந்தைக்கும் ஒரு தனிப்பட்ட திறமை உள்ளது. அதை பெற்றவர்களும் மற்றவர்களும் ஊக்குவிக்க வேண்டும். சில துறைகளில்  காலூன்ற அதிகக் காலம் எடுக்கும். நிரந்தர வருவாய் தன்மையும் இருக்காது. ஆனால் சாதிக்க நினைப்பவர்கள், அந்தத் துறையில் பேரார்வம் உள்ளவர்கள் உழைத்து உயர்ந்த நிலையை அடைந்திருக்கிறார்கள். பெற்றோர்கள்  கொடுக்கும் உற்சாகம் தான் அந்த குழந்தைகளுக்குத் தன்னம்பிக்கையாக மாறுகிறது. விளையாட்டு, நாட்டியம், இசை, எழுத்து, ஓவியம் போன்ற துறைகளில் உள்ளார்ந்த திறமை எல்லோருக்கும் வாய்த்துவிடுவதில்லை. சிலருக்கே அது அமைகிறது. ஆனால் திறமை இருந்தும் சர்வ நிச்சயமாக அந்தத் துறையில் வெற்றி பெறலாம் என்று உறுதியாகச் சொல்ல முடியாமல் இருப்பதால் பெற்றோர்களையும் குறை சொல்ல முடியாது. பிள்ளைகளின் எதிர்கால நலனைக் கருத்தில் கொண்டே தான் அவர்கள் பிள்ளைகளுக்கு குறிப்பிட்டத் துறையில் திறன் இருந்தும் அதையே முழு நேர தொழிலாக எடுத்துக் கொள்ள விருப்பபடுவதில்லை.

இது பெற்றோர்களுக்கும் பிள்ளைகளுக்கும் பெரிய மன உளைச்சலை தரும் விஷயம். தொழிற்கல்வி படிப்பு தான் சுய முன்னேற்றத்துக்கு உதவும். விளையாட்டு, கலை போன்றவற்றில் அதீத ஈடுபாடு வேலைக்கு ஆகாது என்பதும் எல்லார் மனதிலும் வேரூன்றியுள்ள எண்ணமாகும். ஆனால் தனித்திறன் உள்ள பிள்ளைகளுக்கு இந்த மாதிரி முட்டுக்கட்டை, மிகுந்த மனவருத்தத்தை தரும். அவர்களுடைய இந்தத் தணியாத தாகம் படிப்பில் கவனம் செலுத்தக் கூட தடையாக மாறிவிடும். மேலும் பெற்றோருடன் சண்டை சச்சரவு, காரணமில்லாத விஷயங்களுக்குக் கோபம் போன்றவை தினப்படி நிகழ்வாகிவிடும். பிடிக்காத பாடத்தைப் படிப்பதால் மதிப்பெண் வேறு குறைந்து பெற்றோர்களின் அதிருப்திக்கும் ஆளாகின்றனர். இந்தக் குழந்தைகளில் சிலர் படிப்பில் உண்மையான ஆர்வம் இல்லாமல் dyslexia போன்ற கல்வி கற்பதில் குறைபாடு உள்ளவர்களாகவும் இருக்க வாய்ப்புள்ளது. அந்தக் குழந்தைகளுக்கும் கலை, விளையாட்டு போன்றவைகளில் தானாகவே வரும் ஈடுபாடு மாற்றுத் திறனை மேம்படுத்தும். தன்னம்பிக்கையை வளர்க்கும்.  

அதே சமயம் சில பெற்றோர்கள் தரும் ஊக்கம் அபாரமானது. ஏழை மீனவ குடும்பத்தில் பிறந்து, அல்லது கூலி வேலை செய்பவரின் பிள்ளையாக பிறந்து விளையாட்டுத் துறையில் சாதனை புரிந்தவர்கள் பலர் உள்ளனர். அந்தப் பெற்றோர்கள் வாயைக் கட்டி வயிற்றைக் கட்டி விளையாட்டு பயிற்சிக்கும் கட்டணம் செலுத்தி, பிரத்யேக உடை, காலணி, மற்றும் உபகரணங்கள் வாங்கிக் கொடுத்து ஒலிம்பிக் போட்டிக்கே அனுப்பியுள்ளனர். அவர்களின் தியாகத்திற்கு நான் தலை வணங்குகிறேன். அவர்களின் புரிதலை கண்டு பெருமைப் படுகிறேன். 

தன்னுடைய இச்சைக்கு உகந்த தொழிலில் ஈடுபடுபவர்கள் அதில் தகுந்த வருமானம் வராவிட்டால் மாற்று திட்டம் வைத்திருக்க வேண்டும். வேறு வகையில் வருமானத்தை பெறுக்கிக் கொள்ள வழி தெரிந்திருக்க வேண்டும், இல்லையெனில் அவர்கள் வாழ்வில் தோல்வியுற்றவர்களாகத் தான் கருதப் படுவார்கள். அதே சமயம் அவர்களும் தங்களுக்கு விருப்பமான துறையில் ஈடுபடாவிட்டால் வாழ்வில் முக்கியமான ஒன்றை பறிகொடுத்தவர்களாகவே காலமெல்லாம் வருந்துவர். 

ஒன்று மட்டும் நிச்சயம். நல்ல குரல் வளமும் பாடும் திறனும் உடைய ஒருவர் சங்கீதத் துறையில் பிரகாசிக்க முயற்சி எடுக்கவில்லை என்றால் அது அவருக்கும் இசைக்கும் எவ்வளவு பெரிய இழப்பு! குடும்பத்தினர் ஆதரவு இல்லையெனில் எதுவும் சாதிக்க முடியாது. அதனால் குடும்பத்தினருக்கு ஒரு பெரிய பொறுப்பு உள்ளது. பிள்ளையின் திறனை ஆராய்ந்து, சீர் தூக்கிப் பார்த்து, தகுதி இருப்பின் அவரின் விருப்பத்திற்கு தடை செய்யாமலும் இயன்ற உதவிகளையும் செய்து ஊக்கமளிக்க வேண்டும். படித்து பட்டம் பெறுவது தான் வாழ்க்கையில் அந்தஸ்த்தை ஏற்படுத்தும் என்பது எல்லருக்கும் பொருந்தாது. வெற்றி தோல்வியை காலம் நிர்ணயிக்கும். ஆனால் நிச்சயமாக இயற்கையாக அமையபெற்ற திறன் படைத்த பிள்ளைகள் மன நிறைவும் மகிழ்ச்சியும் அனுபவிப்பர்!