Lakshmi Kalyana Vaiboghame!

I want share some happy memories of my wedding on my wedding anniversary 🙂 My husband came to see me on May 20th (1984). Their family agreed to the marriage on May 21st at 9pm. The next day was Tuesday, and therefore not an auspicious day to start any work on wedding preparations. So my mother tied money in a yellow cloth for Srinvasa Perumal at 10pm on Monday night, and technically started the wedding process on Monday itself :-))

Ten days later, we were married!

As soon as my wedding was fixed my maternal uncles were informed. Two of them went to interview my husband in his home immediately. Both of my uncles had lived abroad for several years, and my husband was a student at The University Of Texas at Arlington, doing his masters degree in mechanical engineering. Luckily for him (and for me) my husband passed the test conducted by my uncles with flying colours! I was a lecturer in Meenakshi college at the time of my marriage. The photo of me that was given to my husband’s family was actually a group photo. There I was, along with my colleagues from college. My husband happened to know one of them  since her brother was his former colleague. He mentioned this to us when he came to our house to see me. So we got a lead to make enquiries about him through him itself. 🙂 We also found out soon enough that his family was very well known to one of our relatives. Our marriage was definitely based on blind faith!  The marriage preparations were vigorously going on even as the enquiries on my husband were being made. Logically the enquiries should have preceded the preparations. 🙂  

One request from my husband’s side was to conduct the wedding at the earliest, since he had to return to the US very soon. So right earnestly on Tuesday morning the astrologer was visited and the muhurtham was fixed for June 1st. Realising that Wedding Chathirams will not be available at such short notice we decided to conduct the wedding in a hotel. This was a controversial thing at that time! In our community many in the older generation would not eat in hotels. 🙂 So a separate cooking arrangement was made for a few of my husband’s relatives. Home-cooked food along with paayasam and other sweets were brought from home and served to them for every meal during the function.

The owner of Kanchi Hotel had taken tuition lessons from my father-in-law. That proved to be an advantage to us. There was less resistance from my in-laws to conduct the wedding in a hotel, due to this connection! Thank god that man was poor in studies. :-))

The wedding hall was actually only available for the previous evening’s Nichayathartham. So for the Muhurtham and Reception a shamiana pandhal was installed on the lawn and our wedding was conducted there. When Crazy Mohan, Balaji and their family arrived for the function, my relatives were thrilled. They asked us how and why these celebrities were attending the function. We then came to know that they were my husband’s first cousins. Such was our hurried wedding that we did not have time to enquire about the extended family.

Printing invitations, sending them by the Indian postal service and actually seeing all relatives and friends at the venue on our wedding day was nothing short of a “medical miracle”! All my sarees were purchased in Nalli within a matter of two hours! Come to think of it, it is still unbelievable that we managed to get Pattappa, The Cook, not only to cater our wedding but to make the bakshanams at home. To top it all, Sudha Raghunathan performed at our reception in the evening. It was her first concert after the birth of her first child. She was a close friend of one of our relatives and that is how the concert was arranged. Later in the day we came to know that she was also related to my husband! 

I am ever so grateful to my parents and to the helpful hands of my brother for conducting my marriage in style, at such short notice, arranging for the finances and other things with such precision. I guess it was meant to be!

லக்ஷ்மி கல்யாண வைபோகமே!

 

என் திருமணத்தின் சில இனிய நினைவுகளை உங்களிடம் பகிர்ந்து கொள்ளலாம் என்ற எனது ஆசையே இந்தப் பதிவு 🙂 என் கணவர் என்னை பெண் பார்க்க வந்தது மே இருபதாம் தேதி.(1984) அவர்கள் சம்மதம் சொன்னது மே இருபத்தி ஒண்ணு இரவு ஒன்பது மணி. அடுத்த நாள் செவ்வாய் கிழமை ஆதலால் திங்கள் இரவே திருப்பதி பெருமாளுக்கு பணம் முடிந்து வைத்து, அன்றே திருமண வேலைகள் ஆரம்பித்து விட்டதாக கணக்கு காண்பித்து விட்டார் என் சாமர்த்திய அம்மா 🙂

திருமணம் நிச்சயம் ஆனவுடன் என் மாமாக்களிடம் முதலில் தகவல் சொல்லப் பட்டது. அதில் சென்னையில் இருந்த இரண்டு மாமாக்கள் உடனே என் கணவரை நேர்காணல் செய்ய அவர்கள் வீட்டுக்கே போய்விட்டனர். அப்பொழுது என் கணவர் முதுகலை பட்டப் படிப்பு மாணவர்.( University of Texas at Arlington, USA) இரண்டு மாமாக்களுமே வெளிநாட்டில் இருந்தவர்கள். நல்ல வேளை அவர்கள் வைத்த தேர்வில் என் கணவர் நல்ல மதிப்பெண்கள் பெற்று பாஸ் செய்து விட்டார். நான் மீனாக்ஷி கல்லூரியில் அப்பொழுது விரிவுரையாளராக இருந்தேன். என்னை பெண் பார்க்க வருவதற்கு முன் அவர்களிடம் கொடுக்கப்பட்ட புகைப்படம் ஒரு க்ரூப் போட்டோ. அது நான் என் சக ஆசிரியர்களுடன் நின்றுகொண்டிருக்கும் ஒரு புகைப்படம். அதில் உள்ள ஒரு தோழியின் அண்ணன் என் கணவரின் BHEL colleague. இதை என் கணவர் என்னை பெண் பார்க்க வந்தபொழுது எங்களிடம் சொன்னார். அதை வைத்து தான் நாங்களும் அவரைப் பற்றி விசாரித்தோம். பின் வேறு ஒரு உறவினருக்கு நன்கு தெரிந்த குடும்பம் என்று அறிந்து மகிழ்ந்தோம். எல்லாம் ஒரு குருட்டு தைரியத்தில் நடந்த திருமணம் தான் எங்களுடையது. ஏனென்றால் திருமண ஏற்பாடுகளை செய்து கொண்டே தான் விசாரிப்புகளும் ஒரு பக்கம் நடந்து கொண்டிருந்தது.

அவர்கள் வீட்டு வேண்டுகோள் வெகு சீக்கிரம் திருமணம் நடக்க வேண்டும் என்பதே. அடுத்த நாளே ஜோசியரிடம் சென்று ஜூன் ஒன்று முஹூர்த்தம் என்று நாள் குறிக்கப் பட்டது. அடுத்து சத்திரம் தேடுதல் வேட்டை. நிச்சயம் ஒரு வாரத்திற்குள் சத்திரம் கிடைக்காது என்று உடனேயே தெரிந்து விட்டதால் ஹோட்டலில் திருமணம் நடத்த முடிவு செய்தோம். அது அப்பொழுது ஒரு பெரிய விஷயம். ஏனென்றால் எங்கள் சமூகத்தில் பலர் அந்த காலத்தில் ஹோட்டலில் உணவருந்தாமல் தான் இருந்தார்கள். காஞ்சி ஹோட்டலில் அப்பொழுது ஒரே ஒரு திருமண மண்டபம் தான் இருந்தது. என் மாமியார் மற்றும் என் மாமியாரின் தாயார் இன்னும் பலர் வெளியில் சாப்பிட மாட்டார்கள். அவர்களுக்காக தனி சமையல் என்று ஏற்பாடாயிற்று. அது வீட்டில் இருந்து (இனிப்பு வகைகளுடன்) ஹோட்டலுக்கு அனைத்து வேளைகளுக்கும் எடுத்து வரப்பட்டது. என் மாமனாரிடம் டியுஷன் கற்றுக் கொண்டவர் காஞ்சி ஹோட்டல் உரிமையாளர் என்பதால் எங்கள் மாமனார் வீட்டில் ஹோட்டலில் திருமணம் நடத்த அவ்வளவு எதிர்ப்பு இல்லை. வாழ்க அந்த படிப்பில் சிறிது வீக்காக இருந்த காஞ்சி ஹோட்டல் உரிமையாளர்.

இதில் என்ன வேடிக்கை என்றால் முந்தின நாள் நிச்சயதார்த்தத்துக்கு மட்டும் ஹால் கிடைத்தது. ஆனால் திருமணமும் ரிசெப்ஷனும் ஷாமியானா பந்தல் போட்டு அதில் நடைபெற்றது. திருமணத்திற்கு கிரேசி மோகன், பாலாஜி மற்றும் குடும்பத்தினர் ஆஜர். எங்கள் நண்பர்களும் உறவினர்களும் மட்டற்ற மகிழ்ச்சியுடன் எங்களைப் பார்த்து எப்படி இவர்கள் உங்கள் வீட்டு திருமணத்திற்கு வந்திருக்கிறார்கள் என்று கேட்ட போது தான் தெரிகிறது அவர்கள் என் கணவரின் சொந்த அத்தை பையன்கள் என்று. அவ்வளவு அவசரக் கல்யாணம். யார் யார் உறவினர்கள் என்று கூட கேட்க நேரமில்லை.

இன்விடேஷன் அடித்து போஸ்ட் செய்து அனைத்து நெருங்கிய உறவினர்களும் நண்பர்களும் எங்கள் திருமணத்திற்கு வந்தது உண்மையாகவே ஒரு medical miracle தான் 🙂 என் திருமணப் புடவைகள் அனைத்தும் நல்லி. இரண்டு மணி நேரத்தில் அனைத்துப் புடவைகளும் வாங்கப்பட்டன. பட்டப்பா தான் பக்ஷணங்களை வீட்டிற்கு வந்து செய்து கொடுத்தார் என்று இன்னும் என்னால் நம்ப முடியவில்லை. இதற்கெல்லாம் மகுடம் வைத்தாற்போல் மாலை ரிசெப்ஷனுக்கு சுதா ரகுநாதன் அவர்களின் பாடல் கச்சேரி! அவர் என் உறவினருக்கு நெருங்கிய நண்பர். அவர் மூலம் ஏற்பாடாயிற்று. சுதாவுக்கு முதல் குழந்தை பிறந்து முதல் கச்சேரி எங்கள் திருமணத்தில் தான். அவரும் என் கணவரின் உறவினர் என்று திருமணத்தன்று தெரிய வந்தது.

குறுகிய காலத்தில் பணம் ஏற்பாடு செய்து அசாத்திய துணிச்சலுடன் என் திருமணத்தை நடத்திய என் தாய் தந்தைக்கும் உதவிய என் தம்பிக்கும் என்றென்றம் நான் கடமை பட்டிருக்கேன்.