Highway – Film Review

Highway is a  film written and directed by Imtiaz Ali and produced by Sajid Nadiadwala.  Randeep Hooda as Mahabir Bhati and Alia Bhatt as Veera Tripathi have given stellar performances which makes the movie very watchable.

A very different story for a Bollywood film. This movie talks about life’s journey of a young girl which takes new meaning in a highway ride. First off I must congratulate the cinematographer! We travel with Anil Mehta along the highways of Delhi, Haryana, Rajasthan, Punjab, Himachal Pradesh and Kashmir. A visual treat.

The movie starts off with the preparation of a grand scale wedding and things go awry with the kidnapping of the bride to be who is the daughter of a highly connected rich industrialist. What ensues is Stockholm Syndrome with a twist! Storytelling itself is of a narrative style and hence no gory visuals. Leaving what is said to the imagination of the viewers is intelligent direction. Alia Bhatt all of 20 years has done a great job understanding the role and portraying Veera to us. Initially you think of her as a spoiled brat and have no sympathy towards her and it all changes in one scene where we understand why she is the way she is. Some are born to be something and she is born to be an actor. Randeep Hooda is good too. He has given an equally good performance! His slow transformation from being a roughian to a man who cares is very well portrayed by him. The common bond between them is their childhood traumas. The beautiful wide canvass of landscape that stretches before our eyes is nothing but the depiction of the freedom that Veera longs for.

What could have been a really good movie is marred by some defects in the second half of the movie. Imtiaz Ali has has said in one interview that the script was not ready before the filming started and dialogues were written on the spot. He has also said that once in the snow top mountain of Himachal Pradesh looking at the landscape he changed the original script. That is the draw back in the movie. The script must have been finalised and vetted well before starting the production. The first half had the promise of a good story and it meanders in the second half because of a faulty screen play. I too was mesmerised by the snow top mountains and the pristine beauty of Himachal Pradesh, but the story teller cannot be sidetracked by such impulses.

What happens to Mahabir in the mountains is shown with unexpected alacrity which shocks us as well as Veera. The final altercation of Veera with her abusive uncle is the highlight of the movie – confrontation and putting to rest her mental ghosts!

Original score  and film soundtrack album is composed by A.R.Rahman. The songs are more of a delight to the ear when seen with the visuals. The music blends very well with the story and the characters. ‘Wanna mash up’ is so in character with Veera and her dance number with one of Mahabir’s chamcha Aadoo is very well choreographed 🙂 The song ‘sooha saaha’ reminding Mahabir of his mom, the melancholy touch in the song makes a tug at your heart. Alia Bhatt singing in the latter half of the same song is very nice. This girl is so multi talented. Awe! ‘Pataka Guddi’ ARR version and the female version are the typical ARR ones!

Resul Pookutty does the film’s sound design. Lyricist Irshad Kamil has written the songs which are quite good.

I wouldn’t call it  the best of movies but would definitely say that it is a movie where the director has very neatly handled a delicate subject with aplomb and is worth a watch for the movie stays in your heart long after you leave the theater.

In Love And Warcraft – Drama Debut!

A scene from Love and Warcraft

When our daughter was in the final year of her Masters programme in script writing she submitted a play “In Love And Warcraft” for a nationwide competition. This is an annual event conducted by The Alliance Theatre  in Atlanta (http://alliancetheatre.org/) which is a very prestigious institution in the field of Arts and the name of the competition is Alliance Kendeda National Graduate Playwriting Competition. All students from premier colleges send their scripts to this competition and Madhuri won the first prize. In addition to the prize money Alliance theater would launch the play as a part of the prize. This is a huge thing for the winner because being produced by them is a great launching pad for the artist.

The winner gets to be part of the selection process in choosing the director and the cast. Madhuri loved the first director she spoke to who was Laura Kepley and she is the director of this play. She has done an awesome job. Madhuri was called from Los Angeles to Atlanta for the audition of actors. When they could not find all the cast members in that audition they had another in New York where she was invited as well and the selection of all actors was finally done. When we saw the play we realised how important the casting was as the actors gave life to Madhuri’s characters and they had done a great job.

a scene from the show

Madhuri had written another play “A Nice Indian Boy” which had won the second prize in a competition conducted by another great drama company, The East West Players of Los Angeles. So she was involved in the casting and rehearsals of this play as well as the one in Los Angeles. Both the plays were to be debuted in Feb of 2014. One was in Atlanta and the other was in Los Angeles.

Here in the US any changes to the script can be done only by the playwright and the director does not have the liberty to change it as he or she deems it fit. So it was required for Madhuri to stay for the rehearsals to do the rewrites as wanted by the director. So she went to Atlanta twice and almost stayed two weeks each time to do the rewrites. The rehearsals start a t 12 noon and go on till 8 in the night. Atlanta is a seat of culture. Its people encourage arts and are proud of their rich heritage. Art flourishes there because of the considerable donations given by patrons who live there.

The debut of her play “In Love And Warcraft” was on Feb 5th at The Alliance Theater auditorium. The play was at 8pm. At 6.30pm there was a dinner hosted in honour of the 5 finalists of the Kendeda competition of which Madhuri was the winner. Donors and trustees and all those part of the production were special invitees to the dinner to which my husband and myself were also invited. It was a beautiful dinner. The four finalists spoke briefly about how plays contribute to the betterment of the community. Madhuri was asked to speak and she spoke eloquently about her journey upto this point of becoming a playwright. The audience were all Americans with a very few of Indian origin.

Madhuri’s speech

Those in the Alliance Theatre received my husband and me with great love and praised our daughter’s talent profusely. Those who spoke to us were the trustees, donors, those in the selection committee and all those who were part of the production of the play.They had all met Madhuri before. After the dinner we went to the auditorium which is housed in the same building. The drama hall was very nice, very quaint and had history written all over it. I felt that our daughter’s debut drama to be staged there was really a blessing from God! The play started at 8 o’clock sharp.

The Alliance Theatre

They had done a stupendous job on both set design and on costumes. The sofa and chairs were wired and mechanically operated to be pulled away from the stage to change a living room to a street in minutes. A New York based design house had been hired and the set designing was by Andrew Boyce. Every scene looked authentic and very professionally done.

The stage

This play involves an interactive computer game called Warcraft. So the actors had to adorn the exact costume that was used in the computer game in certain parts of the drama. Costume designer was by Lex Liang. The costumes were very authentic and out of this world. It just goes to show what a world class production this play is!

costume on the drawing board

Madhuri’s dramaturg (like a drama editor) was Celise Kalke. She was responsible for making Madhuri’s drama a real masterpiece. Madhuri owes a lot to her. There was a standing ovation when the play ended. Actors had done a wonderful job! Since it was obvious that we were Madhuri’s parents most of those who had come for the play stopped by us to tell us a few words of praise about Madhuri and a a lot more about how they loved the play. It was a great moment for us.

The play will go on for two more weeks with one show on weekdays and two shows on weekends. It has got very good reviews from critics in Atlanta and is running to packed houses which is a good sign that the play is very well received. It is a play which will be very well appreciated by the youth of today as they can relate to it very well.

Though Madhuri was born in the US, she grew up in India. Her undergraduate degree was from the Madras University. She went abroad only for her master’s degree. It is highly commendable that she was able to write a play that is mainstream America. Her first master’s degree was in a different area. But she realised that her passion was writing and especially script writing and decided to hone her skills by doing another master’s degree MFA from The University of Southern California in Script Writing. She has secured a very good beginning for her in this field by this debut and I wish her more accolades in the future with more wonderful plays and screenplays for movies as well!

Us with the cast, director dramaturg and the playwright

In Love and Warcraft – நாடக அரங்கேற்றம்.

A scene from In Love and Warcraft

எங்கள் மகள் ஸ்க்ரிப்ட் ரைடிங்கில் முதுகலைப் பட்டம் பெறும் தருவாயில் அவள் தான் எழுதிய ஒரு நாடகத்தை ஒரு போட்டிக்கு அனுப்பி வைத்தாள். அந்தப் போட்டி வருடத்திற்கு ஒரு முறை நடைபெறும் மிகவும் மதிப்பு மிக்க ஒரு நாடக ஆரங்கம் Alliance Theatre (http://alliancetheatre.org/) நடத்தும் போட்டி (Alliance Kendeda National Graduate Playwriting Competition). அதில் பெருமை மிக்கப் பலக் கல்லூரிகளில் இருந்து நாடகத் துறையில் முதுகலை பட்டம் பெரும் பலரும் தங்கள் நாடகங்களைப் போட்டிக்கு அனுப்புவார்கள். அந்த பெரு மதிப்புடைய போட்டியில் மாதுரி முதல் பரிசு பெற்றாள். அதில் பரிசுத் தொகையைத் தவிர அவளின் நாடகம் அவர்கள் செலவில் தயாரிக்கப்பட்டு அரங்கேற்றப் படும். இது பரிசு பெரும் நபருக்குப் பெரியதொரு அங்கீகாரம் மட்டும் இல்லை அவர் நாடகத்தை குன்றிலேற்றி பிரகாசிக்கச் செய்யும் ஒரு அரிய வாய்ப்பு!

இயக்குநர் தேர்வில் இருந்து நடிகர்கள் தேர்வு வரை போட்டியில் வெற்றிப்பெற்ற  கதாசிரியரின் பங்கு பெருமளவு. என் மகளுக்கு அவர்கள் முதலில் அழைத்து வந்த இயக்குநரையே மிகவும் பிடித்துவிட்டது (Laura Kepley). பின் நடிகர்கள் தேர்வுக்கு அவள் அட்லாண்டா சென்று பல ஆடிஷன்கள் நடத்தியும் சரியான நடிகர்கள் கிடைக்காததால் அவர்கள் அவளை நியுயார்க்கிற்கும் வரச்சொல்லி அங்கு ஆடிஷன் நடத்தித் தகுந்த நடிகர்களைத் தேர்வு செய்தனர்.

மாதுரியின் இன்னுமொரு நாடகமான A Nice Indian Boyயையும் East West Players என்னும் இன்னுமொரு மதிப்பு மிக்க நாடகத் தயாரிப்பு நிறுவனம் இதே சமயம் தயாரிக்க முன் வந்தது. இந்த நாடகம் அவர்கள் நடத்திய நாடகப் போட்டியில் இரண்டாம் பரிசை வென்றிருந்தது. அதனால் அந்த நாடகத்தின் இயக்குநர்/நடிகர்கள் தேர்விலும் ரிஹர்சலிலும் அவள் ஈடுபட்டிருந்தாள். முதல் நாடகம் அட்லாண்டா என்னும் ஊரிலும் இரண்டாவது நாடகம் லாஸ் ஏஞ்சலிஸ் என்ற நகரத்திலும் தயாரிக்கப்பட்டு ஒரே மாதத்தில் (FEB 2014) அரங்கேறுகின்றன.

இங்கு இயக்குநர் சொல்லும் மாற்றங்களை கதாசிரியர் தான் மாற்றித் தரவேண்டும். இயக்குனரே மாற்றி கொள்ள முடியாது. அதனால் நாடக ஆசிரியர் ரிஹர்சலின் போது இருக்கவேண்டியது அவசியம் ஆகிறது. அதனால் இரண்டு முறை அவள் அட்லாண்டா சென்று இரண்டு முறையும் சுமார் இரண்டு வாரங்கள் தங்கி மாற்றங்களை எழுதிக் கொடுத்தாள். ஒவ்வொரு நாளும் 12 மணிக்கு ஆரம்பித்து ரிஹர்சல் மாலை 8 மணிக்கு முடியும். அட்லாண்டா நகரம் நாடகத் துறைக்கு நல்ல ஒரு ஆதரவைத் தரும் ஊர். பாரம்பரியத்தை மிகவும் போற்றும் ஒரு நகரம். கலைக்கு நிறைய ஊக்கம் அளிக்கும் விதத்தில் பல செல்வந்தர்கள் தாராள நன்கொடை அளித்துக் கலையை இங்கு வளர்க்கின்றனர்.

a scene from the show

Alliance Theaterல் நேற்று February 5ஆம் தேதி In Love and Warcraft  நாடக அரங்கேற்றம். நாடகம் 8மணிக்கு ஆரம்பம். 6.30க்கு சிறப்பு விருந்து. முக்கிய donorகள், Kendeda போட்டி Finalists 5 பேர்கள், மேலும் நாங்களும் அவ்விருந்துக்கு அழைக்கப் பட்டிருந்தோம். ரொம்ப அருமையானதொரு விருந்து. நாடகத்தினால் சமூகத்தக்கு என்ன பயன் என்பதைப் பற்றி ஐந்து பேரும் சில வார்த்தைகள் பேசினார்கள். பிறகு பரிசை வென்ற மாதுரி பேச அழைக்கப்பட்டாள். அவள், தான் playwright ஆக ஆன தன் பயணத்தைப் பற்றி மிகவும் அழகாகப் பேசினாள். வந்திருந்தவர்கள் அனைவரும் அமெரிக்கர்கள். ஒன்றிரண்டு இந்திய வம்சாவளியினர் இருந்தனர்.

என்னையும் என் கணவரையும் அனைவரும் மிகவும் அன்புடன் வரவேற்று எங்கள் மகளைப் பற்றி மிகவும் புகழ்ந்தனர். வந்து பேசியவர்களில் பலர் அந்த நிறுவனத்தின் trustees, தேர்வுக் குழுவினர், சிலர் donorகள். அவர்கள் மாதுரியை முன்பே சந்தித்திருந்தனர். விருந்து முடிந்து அந்தக் கட்டிடத்திலேயே இருந்த அரங்கத்திற்கு சென்றோம். சரியாக எட்டு மணிக்கு நாடகம் ஆரம்பம் ஆயிற்று. அரங்கமே மிகவும் பழமை வாய்ந்ததும் பாரம்பரியத்தைப் பறை சாற்றும் விதமாக இருந்தது. அங்கு எங்கள் மகளின் நாடகம் அரங்கேறுவதே இறைவன் கருணை என்று தோன்றியது.

The outside view of The Alliance Theatre

செட்டுக்கும் உடை அலங்காரத்திற்கும் நிறைய மெனக்கெட்டிருந்தார்கள். சோபாக்கும் நாற்காலிக்கும் வயரினால் கட்டப்பட்ட லீவர் புல்லி வைத்து அரங்கத்தை விட்டு உள்ளே இழுக்கப்பட்டன. வரவேற்பு அறை நிமிடத்தில் ஒரு தெருவாக மாற இம்முறைக் கையாளப்பட்டது. நியு யார்க்கைச் சேர்ந்த ஒரு டிசைன் ஹவுஸ் இவர்களின் செட் டிசைனராக இருந்து ஒவ்வொரு set ஐயும் அவ்வளவு professional ஆக தயாரித்திருந்தனர்! செட் டிசைனர் Andrew Boyce.

நாடகம் வார்கிராப்ட் என்னும் interactive கம்பியுடர் விளையாட்டோடு சம்பந்தப்பட்டது. அதனால் அதில் வரும் கதாப்பத்திரங்களுக்காக அச்சு அசலாக அந்த கம்பியுடர் கேமில் எப்படி வருமோ அதே மாதிரி costumes தயாரிக்கப் பட்டிருந்தன. ஆடை வடிவமைப்பாளர் Lex Liang. இது அவர்களின் தயாரிப்பு தரத்திற்கு ஒரு எடுத்துக் காட்டு.

நாடகம் முடிந்ததும் standing ovation கிடைத்தது. நடிகர்கள் அற்புதமாக நடித்திருந்தனர். நாங்கள் மாதுரியின் பெற்றோர்கள் என்று நன்றாகத் தெரிந்ததால் வந்திருந்தவர்களில் அநேகம்  பேர் எங்களிடம் வந்து நாடகத்தை சிலாகித்து மாதுரியைப் பற்றிப் பாராட்டிச் சென்றனர்.

இந்த நாடகம் இதே அரங்கில் தொடர்ந்து ஒரு மாதம் நடைபெறும். வார நாட்களில் மாலையில் ஒரு show. வார இறுதியில் இரண்டு மதியம் ஒரு ஷோ, இரவு ஒரு ஷோ. இது இளைஞர்களுக்கான ஒரு நாடகம். அவர்கள் நன்றாக relate செய்து அனுபவித்து மகிழ்வார்கள்.

மாதுரி பிறந்தது அமெரிக்காவில் என்றாலும் வளர்ந்தது சென்னையில் தான். இளங்கலைப் பட்டம் சென்னையில் தான் பெற்றாள். மேற்படிப்புக்கு அமெரிக்கா சென்று அவர்களின் ரசனைக்கு ஏற்ப  தரமான நாடகத்தை எழுதியது மிகவும் பாராட்டுக்குரியது. அவளின் முதல் முதுகலைப் பட்டம் வேறுத் துறையில். ஆனால் தன் ஆர்வம் நாடகத் துறையில், குறிப்பாக எழுத்து தான் தன் passion என்பதை தெளிவுற உணர்ந்து அந்தத் துறையில் நல்ல முறையில் கால் பதித்துள்ளாள். அவள் மேலும் சிறப்பாக பல நாடகங்கள், சினிமாக் கதைகள் எழுதி பெயரும் புகழும் அடைய வாழ்த்துகிறேன் 🙂

we with the cast, director and writer