அஞ்சான் – திரை விமர்சனம்

 

Rock paper scissors என்று ஒரு குழந்தைகள் ஆட்டம் உண்டு. (ஷாட் பூட் த்ரீ மாதிரி ஒரு விளையாட்டு) அதன்படி சிசர்ஸ், பேப்பரை பீட் பண்ணும். பேப்பர், ராக்கை பீட் பண்ணும். ராக், சிசர்சை பீட் பண்ணும். சில குழந்தைகள் புதுசாக fire ஐயும் சேர்த்து ஆடும். அதாவது இவை யாவற்றையும் நெருப்பு பீட் பண்ணி விடும்.

அஞ்சான் படத்தில் இருந்து தெரிந்து கொள்வது யாதெனில் கைச் சண்டையை கத்தி பீட் பண்ணும், கத்தியை துப்பாக்கி பீட் பண்ணும், துப்பாக்கியை துரோகம் பீட் பண்ணும், இவை எல்லாவற்றையும் சூர்யா பீட் பண்ணுவார்.

எல்லா படங்களும் ஒரு மெஸ்சேஜ் சொல்ல வேண்டும் என்றெல்லாம் நான் எதிர்பார்க்கவில்லை. இயக்குநர், தயாரிப்பாளர், நடிகர்கள், மாரல் சைன்ஸ் வகுப்பு எடுக்க வரவில்லை என்று தெரியும். ஆனால் நம் நேரத்தை விரயமாக்க அவர்களுக்கு உரிமை இல்லை என்பதை நான் தாழ்மையுடன் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.

அடுத்து சூர்யா தனிப்பட்ட முறையில் ஒரு நல்ல படத்தைக் கொடுத்தால், லிங்குசாமி நல்ல படத்தை இயக்கினால் அவர்கள் திரும்ப என் நற்புத்தகத்தில் இடம் பெறுவார்கள். அது வரை இனி மறந்தும் இவர்கள் படம் பார்க்க மாட்டேன்.

படத்தில் ஸ்டன்ட மாஸ்டர் செய்திருக்கும் சாகசம் அதி அற்புதம். ஸ்டன்ட் சில்வா சும்மா பூந்து விளையாடியிருக்கார். என்ன பிளானிங் இருந்திருக்கணும், ஒவ்வொரு அடி உதையையும் கோரியோக்ராப் பண்ண! சூர்யாவும் ரொம்ப நன்றாக சண்டை போடுகிறார்.

படம் முழுக்க ஒரு சண்டை அதன் பிறகு நடனம் என்று மாற்றி மாற்றி வருவதால் இந்தப் படத்தில் நடன இயக்குனருக்கும் ஸ்டன்ட மாஸ்டருக்கும் தான் வேலை. நடன அசைவுகளும் ரொம்ப நன்றாக இருந்தன. சூர்யா ஒரு தேர்ந்த நடனமாடுபவராக மாறியிருக்கிறார். விஜய்க்கே tough கொடுப்பார் போல!

அடுத்த பலம் சந்தோஷ் சிவனின் பிரமாதமான ஒளிப்பதிவு. இந்தப் படத்துக்கு இப்படி உயிரைக் கொடுத்து செய்திருக்கும் அவர் விசுவாசத்திற்கு ஒரு பூங்கொத்து. தளபதியை ஒளிப்பதிவு செய்த அதே கரங்கள்/கண்கள் இப்படத்தின் ஒளிப்பதிவின் போது என்ன பாடுபட்டன என்று அவரை யாராவது சந்தித்தால் தவறாமல் கேட்கவும். Editing by Anthony, நல்ல fast paceக்கு சிறப்பான editing.

நான் என்னடா செஞ்சேன் உன்ன மாதிரி ஒரு நண்பன் கிடைக்கறதுக்கு, நட்புன்னா என்னன்னு தெரியுமாடா, என் தளபதியை பாருங்கடா போன்ற வசனங்கள் நம் மனத்தில் பசுமரத்தாணி போல பதிந்து விட்ட வசனங்கள். தாதா உலகம் என்றாலும் அதில் உள்ள வலி, வேதனை, உயிர் தியாகம், ஏழைகளுக்கு நீதி கேட்டுப் போகுமிடம் இன்றி துன்பப்படுவதைப் பார்த்து அவர்களுக்கு உதவுவதற்காக உருவாகும் தாதாக்கள் என்று தளபதி, நாயகன் போன்ற படங்களில் கதை அம்சத்தோடு பார்த்துவிட்டு, ஒரு பின் கதையும் இல்லாமல் நன்பேண்டா என்று சூர்யா வெறும் வாய் வார்த்தையினால் சொன்னால் அதன் தாக்கம் பூஜ்யம்.

காதலுக்கும் ஒரு கதையில்லை. அது இப்போ எல்லா படங்களிலும் அப்படித் தான் என்று விட்டு விட வேண்டியது தான். ஏனென்றால் காதலி கதைக்காகப் படத்தில் இல்லையே சதைக்காகத் தானே! அதிலும் சமந்தா இந்தப் படத்தில் சமத்தா எல்லாத்தையும் துறந்து மோன நிலையில் இருப்பது ஆண் ரசிகர்களுக்கு விருந்து. சமந்தா ஒரே ஒரு சீனில் பிகினியில் வருகிறார், very pretty! ஏக் தோ தீன் பாடலில் ஒரே ஒரு பட்டன் போட்ட உடையில் வருகிறார். அந்த ஒரு பட்டன் அதே பொசிஷனில் இருப்பதற்கு அந்த காஸ்டியும் டிசைனருக்கு ஒரு விருது தர வேண்டும்.

எம்ஜிஆர் காலத்துப் படங்களில் இரு வேடத்தில் வரும்போது மரு தான் வித்தியாசத்தைக் காட்டும். இப்போ டெக்னாலஜி ரொம்ப முன்னேறிவிட்டதால் ஊன்றுகோல் வித்தியாசத்தைக் காட்டுகிறது. பேஷ் பேஷ் லிங்குசாமி! எல்லா பாம்பே தாதாக்களும் சரளமாக தமிழ் பேசுகிறார்கள். தாதா வாழ்க்கை பற்றி என்ன சொல்ல வருகிறார் லிங்குசாமி என்றே தெரியவில்லை. இதில் சூர்யாவிற்கு பன்ச் டயலாக் வேற! “எதிரிக்கும் துரோகி இருக்கக் கூடாதுடா” கொடுமைடா சாமி!

பாட்டுக்கள் ரொம்ப ரொம்ப சுமார் ரகம் தான். கொடுத்த ஹைப்புக்கு பின்னணி இசையும் flat. யுவன் ஷங்கர் ராஜா எழுந்திருங்கள்!

இன்று படத்துக்கு கமலா திரை அரங்கில் ஒரு எக்ஸ்ட்ரா டிக்கெட் இருந்ததால் ட்விட்டரில் அறிவித்தேன். அதற்கு ஒருவர் நீங்கள் பாதி கமலா தியேட்டரை என் பேரில் எழுதி வைத்தாலும் டிக்கெட் வேண்டாம் என்றார். அறிவாளி! ரசிகர்கள் முட்டாள்கள் அல்ல என்பதை சூர்யாவும் லிங்குசாமியும் உணரவேண்டும்.